Vrienden lachen ons wel eens uit, omdat het bij ons nooit saai is. Zelfs in de maanden nadat we vanwege COVID-19 onze vaste baan verloren, hebben we ons nooit verveeld. Altijd gebeurt er weer vanalles en we zullen waarschijnlijk moeten leren leven met een permanent stukje chaos… Hoe dan ook, het is weer eens tijd voor een persoonlijke update uit Malawi!

Coronavirus in Malawi

Het blijft het belangrijkste gespreksonderwerp voor velen en ook hier kom je er niet onderuit. Malawi was een van de laatste landen in de wereld waar mensen officieel positief getest werden, maar begin april kwamen er toch een paar gevallen. Heel lang liep het nauwelijks op, totdat er een aantal bussen met ongeveer 400 Malawianen terug uit Zuid Afrika kwamen. Daar was de situatie inmiddels veel ernstiger en deze mensen wilden naar hun thuisland. Niks mis mee, behalve dat ze na een busrit van drie dagen aan de grens werden getest en moesten wachten op de uitslag. Hier werd een stadium voor ingericht, waaruit na de eerste nacht al acht personen waren ontsnapt. De volgende dag waren ze allemaal spoorloos verdwenen. Vanaf dat moment liepen de COVID-19 aantallen sneller op en zijn er hier nu meer dan 5000 gevallen. De actieve besmettingen vallen in verhouding wel mee, want ruim meer dan de helft is alweer hersteld en er zijn helaas ook richting de 200 mensen overleden.

Maar eigenlijk zegt het niks, want er wordt nauwelijks getest. De ziekenhuizen lijken in ieder geval niet onder druk te staan, wat misschien wel het belangrijkste is.

Nieuwe maatregelen

Er werd een strenge lockdown ingesteld, maar die ging op het laatste moment niet door. Een mensenrechtenorganisatie kreeg namelijk gelijk van het gerechtshof, dat er tijdens een lockdown veel mensen zouden verhongeren. Vervolgens werd het coronavirus een tijd genegeerd, want politieke bijeenkomsten in de aanloop naar de verkiezingen waren belangrijker. De feesten na die verkiezingen trouwens ook. De volgende stap was om iedereen op de markt verplicht een mondkapje te laten dragen. Malawianen willen hun brede glimlach echter niet verbergen, dus er gebeurde niks. Wel is men over het algemeen streng in het handen wassen. Voor iedere winkel staat een emmer met een kraantje en een zeeppompje. De beveiliging laat je niet binnen, voor je je handen gewassen hebt. Het vuile water wordt opgevangen in een andere emmer eronder. Geiten drinken hier wel eens uit, waardoor die in vele ogen allemaal corona moeten hebben. Het zou Afrika niet zijn als er niet uit geldbesparing soms alleen water in het zeeppompje zit. En af en toe wordt het vuile water uit de onderste emmer gebruikt om de bovenste emmer weer te vullen. Wij nemen ons eigen ontstmettingsmiddel maar steeds mee.

Veel mensen geloven dat geiten corona krijgen door het drinken van het vuile water van het handen wassen

De laatste weken word je op steeds meer plekken met een digitale thermometer belaagd als je ergens naar binnen wilt. Ze meten dan je voorhoofd om te zien of je koorts hebt en vertellen je ook braaf je temperatuur. Meestal heb ik 35°C of 36°C, maar laatst kreeg ik 24°C te horen. Blijkbaar is dat gezond genoeg?

Recent is er alsnog een wet doorgevoerd dat iedereen die een stap buiten zijn huis doet, een mondkapje moet dragen. Ook als je alleen in de auto zit, want het is alles of niets… Als je je hier niet aan houdt, kun je een boete van omgerekend ongeveer €13 krijgen. Echter, aan het einde van de eerste dag kwam iemand er al mee weg, omdat hij geen geld had. Inmiddels lopen dus bijna alle voetgangers zonder mondkapje en worden slechts de automobilisten beboet, want die moeten wel geld hebben. Wij worden gelukkig niet zo vaak aan de kant gehaald. Waarschijnlijk omdat wij nog steeds met een Zuid Afrikaans kenteken rijden en men hier denkt dat iedereen in Zuid Afrika corona heeft. Het is een langdurig en prijzig bureaucratisch drama om onze auto hier ingeschreven te krijgen, maar voorlopig klagen wij niet dat mensen bij ons uit de buurt willen blijven!

Hoe wij de dagen doorkomen

Zodra in maart veel expats in paniek Malawi verlieten, besloten wij een honden en katten oppas service aan te bieden. Hier zijn we gezellig druk mee! Voor sommige gaan we op huisbezoek, andere komen hier een tijdje logeren. Mocha vindt het heerlijk om steeds nieuwe speelmaatjes te hebben. JayJay vindt alles best, zolang hij maar niet gestoord wordt tijdens zijn middagdutjes en iedereen bij zijn eten uit de buurt blijft. Sommige honden blijven een paar maanden, andere weken en af en toe slechts een paar dagen als de baasjes nog wel hier zijn, maar even een weekendje weg gaan bijvoorbeeld.

Hessel geniet er van om tijdelijk zoveel honden te hebben!

We zijn nog steeds bezig met wat online studies, krijgen soms een uittyp- of vertaalopdracht en we lezen veel. Dit alles wisselen we regelmatig af met een koffiepauze of een wandeling.

Het opbouwen van een uitgebreid netwerk is altijd een van onze sterke kanten geweest. Ook nu gaan we daar lekker mee door, zowel virtueel als op gepaste wijze live. Zo zijn we bijvoorbeeld via een van onze Eco & Wildlife docenten van jaren terug in contact gekomen met de Nederlandse Stichting SEEn (Sustainable Education and Entrepreneurship network). Zij zijn een samenwerking gestart met een dorp in het Kasungu District, ongeveer twee uur ten noorden van waar we nu wonen in Lilongwe. We zijn nu bezig met het uitwerken van plannen om de komende jaren verbeteringen aan te brengen op het gebied van onderwijs, watervoorzieningen en landbouw. Alles zo verantwoord en duurzaam mogelijk en vooral ook op een manier die de gemeenschap zelf wil. Er zijn helaas teveel organisaties die met een te Westerse bril naar Afrika kijken. Hierdoor krijgen mensen allerlei zaken opgelegd die ze zelf helemaal niet willen of nodig hebben. Of het wordt zo slecht aangepakt dat de gemeenschap altijd afhankelijk van die organsiatie blijft. Gelukkig denkt Stichting SEEn hier beter over na en we zijn trots dat we hier ter plekke ons steentje kunnen bijdragen!

Het bouwen van een echte school is helaas vanwege corona uitgesteld tot volgend jaar. Toch heeft Stichting SEEn al geld verzameld om in ieder geval vast een overdekt klaslokaal te bouwen, zodat de kinderen straks in het regenseizoen gewoon les kunnen krijgen. Wij werden recent uitgenodigd om te gaan kijken naar de voortgang. Hier kun je de video van dit bijzondere bezoek bekijken:

Geen rozengeur en maneschijn

Hoewel we onszelf goed bezig weten te houden, is het echt niet altijd makkelijk. Het begint steeds meer door te dringen dat toerisme in Malawi voorlopig nog niet echt op gang zal komen. De vliegvelden gaan begin september weer open, maar wie reist er dan deze kant op? Europa gaat weer verder op slot en in de Verenigde Staten is het ook geen feest. Anders dan in Zuid Afrika, vindt er in Malawi nauwelijks lokaal toerisme plaats. Al onze inkomsten moeten dus van buitenaf komen en we liggen regelmatig ’s nachts te piekeren hoe we het hier vol gaan houden. We hebben de laatste maanden vaak gesolliciteerd op banen in de landbouw of voor vanalles op kantoor, maar we zijn nog nergens binnen gekomen. Terug naar Nederland gaan, is voor ons geen optie. Behalve dat we daar helemaal niet willen zijn, kunnen we daar momenteel ook niet zomaar een baan vinden. Door alle onzekerheid vloeken en huilen we regelmatig, maar samen staan we sterk en houden we vast aan onze dromen en idealen.

Onze mondkapjes zijn gemaakt door een lokale dame die voorheen sierkussens voor lodges maakte en nu dus ook werkloos is

We proberen vooral te denken in kansen en mogelijkheden. Door de crisis ontstaan er steeds meer gaten in de toerisme branche. Kwaliteit en duurzaamheid zijn nu belangrijker dan ooit. Daarnaast hebben we een ontzettend leuke en relaxte Nederlander leren kennen, die een schitterende lodge aan het bouwen is aan het mooiste strand van het Malawimeer. En er staat een unieke paarden ranch met guesthouse te koop, wat de enige locatie is waar je aan het einde van een rit in het meer kunt zwemmen met je paard! De huidige eigenaars denken dat wij perfect geschikt zouden zijn. Stiekem zijn we aan het kijken naar investeerders en crowd funding opties.

We hebben ook een officieel voorstel ingediend bij de overheid om de lodge in Kasungu National Park te gaan runnen. Ze werken hiervoor met lease contracten van vijftien jaar en het vorige liep laatste maand af. We hebben vrij veel contact met de verantwoordelijke ambtenaren gehad en denken dat we echt een kans hadden gemaakt, maar er is nu besloten niks te doen tot er weer voldoende toeristen in het land zijn. Begrijpelijk, maar heel zonde om zo’n plek voorlopig leeg te laten staan. Aan de andere kant zouden we ook vreselijk graag echt iets van onszelf hebben nu, zonder weer afhankelijk van anderen te zijn.

We hebben in ieder geval altijd genoeg plannen en nog veel meer dromen, dus wij komen vroeg of laat echt wel weer op onze pootjes terecht! En tot die tijd blijven we jullie lekker lastig vallen met allerlei redenen om ooit Malawi te komen ervaren. Ontzettend bedankt voor alle steun altijd, zikomo kwambiri!

Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!

PS: Heb je ons blog over leeuwen in Malawi al gelezen?